Anna Pieńkowska swoją artystyczną edukację rozpoczęła w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni. Po ukończeniu szkoły debiutowała wystawą obrazów w Czarnej Sali Teatru Wybrzeże. W poszukiwaniu innych form wypowiedzi artystycznej stworzyła cykl obrazów wykonanych techniką mieszaną: akryl w połączeniu z tkaniną i haftem. Tę kolekcję pokazała w 1992 r. w AWO Center w Bremen.

Jednak to co najlepiej charakteryzuje twórczość Anny Pieńkowskiej i pozwala określić ją jako dojrzałą artystkę, to fascynacja bryłą, a co za tym idzie - rzeźbą. Nie sięga wyłącznie po tradycyjne, wypróbowane tworzywa, jak glina, gips, drewno czy metal. Wykorzystuje też lekki i dający olbrzymie, wręcz nieograniczone możliwości - papier. Początkowo tworzyła z tego materiału mniejsze formy, w technice papier-mache. Tematyką były głównie kobiety. Tak powstały m.in. prace „Baletnica”, „Pływaczka”, „Malująca paznokcie”, „W bieliźnie” - zaprezentowane w Cinema City Krewetka i centrach handlowych Manhattan oraz Madison.

Gdy artystka zmieniła skalę, powstały dwie kolekcje rzeźb: „Gimnastyczki”, pokazywane w G.H. Przymorze pod tytułem „Cyrk” oraz „Piosenkarki” wraz z innymi pracami wystawione w Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku pod wspólnym tytułem „Kolory zjednoczone”.

Fot. archiwum Anny Pieńkowskiej